 |
| Alay sa Magulang 2014 at Ika-103 Pangkalahatang Pagtatapos (UP Diliman) |
Although this wasn't chosen as the valedictory speech during our recognition rites, I'm still proud of myself as I am one of the valedictorians of our batch. I am eternally grateful to you Lord God! Anyway, I decided to post this because the message in this speech says it all for me. (Will try my very best to upload the English translation, too.) :D
Iskolar ng Bayan, Ngayon na!
Sa ating panauhing pandangal, Dr. Ramon Benedicto
Alampay, sa ating dekana, Dr. Miguela Mena, sa ating kalihim, Dr. Edieser Dela
Santa, sa ating mga propesor, sa mga mahal nating magulang, kaibigan at
panauhin, sa ating magsisipagtapos, isang magandang hapon sa inyong lahat.
Sa araw na ito, ating ipinagdiriwang ang pagtanggap
ng ating diploma, simbolo ng pagtatapos ng ating pag-aaral sa unibersidad na
ito. Dahil sa mga susunod na araw, atin ng tatahasin ang isang
panibagong mundo, ang realidad ng buhay. Ngunit marahil karamihan sa
mga naririto ngayon ay nakapagsimula na o nakahanap na ng trabahong kanilang
papasukan. Ito man ay sa iba’t ibang sektor ng napakalawak na
industriya ng turismo. Subalit bago tuluyang matapos ang lahat, bago
tayo pumasok sa panibagong mundong ito, marapat na ating balikan ang simula’t
sapul na dahilan ng pagtitipong ito. Iskolar ng Bayan, para saan ka
nag-aral?
Nakakapagtaka sigurong magtanong ng ganyang bagay
dahil sa napakadali nitong kasagutan. Katulad nga ng sinabi ko kanina,
marami ay nag aral upang makahanap ng magandang trabaho. Trabahong
makakapagbigay ng malaking kita upang mapangtustos sa sarili at sa
pamilya. Bitbit ang diplomang nagsasabi na ‘graduate ako ng UP’,
siguro ay hindi tayo mahihirapang makahanap ng trabaho, sabi nga nila. Subalit
ito lamang ba ang dahilan kung bakit ka nagtiis at naghirap mag-aral sa loob ng
apat na taon, o higit pa? Tanging pera lamang ba ang dahilan? Tunay na ang
ating unang isasagot ay upang kumita, upang makatulong sa ating pamilya o upang
umunlad ang ating buhay. Ngunit, aking uulitin, ito lamang ba ang
dahilan kung bakit tayo nagtiyagang makatapos sa unibersidad na ito. Kapag
ba sinabi kong nag-aral ako kasi gusto kong makatulong sa bayan, may maniniwala
pa ba sa akin?
In the bible it was said, to whom much is given,
much is expected. We were brought up in this university constantly reminded by
our professors that we are the cream of the crop. Amidst the heavy
percentages of Brackets A and B, most of our tuition fees still come from the
taxpayers of the country. Our professors despite their minimal
income compared to other universities choose to stay here because they know we
are different from others. We do and study with all our might to
uphold honor and excellence. But is studying alone enough to do our
part? At the end of the day, are we able to give back and do our own part in
the bargain?
Mga kasama kong magsisipagtapos, ngayon na ang
panahon upang tayo mismo ay umaksyon, ito man ay maliit o malaki. Huwag
na nating hintayin pang may mga buhay na mawala sa pamamagitan ng pagpatay sa
sarili dahil lamang sa hindi makabayad ng pang matrikula, sa patuloy na
pagsubok sa kapayapaan ng Mindanao, sa bagsik at lagim na dulot ng mga bagyong
kasing lakas ni Yolanda, at maging ang mga iba pang insidente sa ating mga
karatig bansa. Huwag nating iasa lahat sa gobyerno at hintayin
silang sisihin ang isa’t isa. Iwasan nating magkibit balikat at
magsawalang bahala. Tayo mismo sa ating paraan ay umaksyon at maging
handa. Tayo ay maging handa hindi lamang sa kung paano ito
malalagpasan kundi sa kung paano ito maiiwasan o mas mabuti’y maaagapan. Tayo
mismo ang umaksyon at gumawa ng kahit na maliit man o malaking bagay na
makakatulong sa ating kapwa. Panahon na upang ating panindigan ang
pagiging tunay na Iskolar ng Bayan, hindi lamang sa facebook/twitter/instagram
o maging sa mga tshirt na ating isinusuot, kundi sa kung paano natin magagamit
ang ating isipan at kakayahan upang makatulong at makapaglingkod sa ating
sariling bayan. Ngayong taon sa pag gunita natin ng ika-150 kaarawan
ni Apolinario Mabini, siya’y ating maging inspirasyon sa kanyang paggamit ng
kanyang talino higit sa kanyang karamdaman makapaglingkod lamang sa bayan.
Ngunit sa araw na ito ng ating pagtatapos, panahon
naman upang tayo’y magpasalamat at kumilala.
Unang una, salamat sa ating mga magulang, kaibigan
at pamilya, lalo na ang aking mga magulang na sina Roehl at Rowena, aking mga
kapatid na sina Raphael at Rod Rionel, pati na rin ang aking mga lola na sina
Teresa at Ledesma, sa kanilang walang sawang pagsuporta at paggabay mapa
pinansyal o moral man upang ating makamit ang tagumpay sa araw na ito.
Salamat din sa ating mga dakilang propesor, dahil
gaano man kahirap ang buhay, sila ay nananatiling naglilingkod sa kanilang bayan
at hindi nawawalan ng pag asang ibahagi ang kanilang mga karanasan at pangarap
para sa ikauunlad ng ating bansa.
Salamat ng napakarami sa linangan ng turismo sa
Asya sa pagtuturo sa amin ng mga realidad ng buhay. Sa mga bagay na
higit pa sa kung ano ang matatagpuan lamang sa apat na sulok na silid-aralan.
Lalong lalo na salamat sa aming pinakamamahal na
Unibersidad ng Pilipinas, sa pagmulat hindi lamang sa aming isipan kundi sa
aming buong kamalayan upang maging mabubuti at tapat na mamamayan. Mga
susunod na lider ng aming inang bayan.
Higit sa lahat, sa Panginoong Diyos, na patuloy sa
aming nagbibigay ng lakas, biyaya at pagmamahal upang tulungan kaming lumaban
at maging matatag kahit na maraming problema at balakid na dala ang hinaharap.
Muli nawa’y hindi matapos ang mga iba’t ibang
paraan ng pagtulong nating lahat sa ating bayan. Ang mga nagawa ng
NSTP-CWTS sa nakaraang Voluntourism sa Bohol ay sana’y madagdagan at mas mapag
igting pa sa mga susunod na panahon. Mga kasama kong
magsisipagtapos, pahalagahan natin ang ating pag-aaral at mga natutunan dito sa
UP. Tayo’y maglaan ng panahon upang maglingkod sa ikauunlad hindi
lamang ng sarili kundi pati na rin ng ating bansa. Panahon na upang
ang aksyon ay magmula sa atin mismo. Panahon upang ang mga tunay na
iskolar ng bayan ay mga naglilingkod ng tapat at wasto sa bayan.
Maraming salamat at mabuhay tayong lahat!
